Als anderen zouden ontdekken welke fundamentele tekortkomingen ik heb, zou ik hen niet meer onder ogen durven komen.

Wanneer ik merk dat iemand om wie ik geef, afstand van me neemt, word ik wanhopig.

Ik ben een mislukkeling.

Zodra het op presteren aankomt, ben ik tot weinig in staat.

Als mensen me aardig vinden, krijg ik het gevoel dat ik hen voor de gek houd.

Ik schaam me ervoor om mijn gevoelens naar anderen te uiten.

Ik voel me vervreemd van andere mensen.

Mijn leven lang hebben mensen in mijn omgeving me gebruikt of zich ten koste van mij bevoordeeld.

Het ligt aan mij dat mijn ouders niet genoeg van mij hebben kunnen houden.

Ik kan het bijna nooit laten om aan andere mensen te tonen hoe ik me echt voel, ongeacht de gevolgen.

Als iemand aardig tegen mij doet, neem ik aan dat hij of zij ergens op uit is.

Ik wil niet dat mensen met wie ik mij verbonden voel, er achter komen dat ik verwerpelijke fantasieën, gedachten of gevoelens heb.

Ik kan me niet erg lang ergens op concentreren.

Ik ben lelijk.

Ik maak me er vaak zorgen over dat mensen van wie ik houd, iemand anders vinden die ze leuker vinden en me dan verlaten.

Ik kan me niet echt hechten aan mensen, omdat ik niet zeker ben dat ze er altijd voor me zullen zijn,

Ik offer vaak plezier en geluk op om te voldoen aan de eisen die ik mijzelf stel.

Ik raak van slag als iemand me alleen laat, ook al is het maar voor even.

Ik laat niemand zien wie ik echt ben.

Ik moet bij andere mensen op mijn hoede blijven, anders zullen ze me opzettelijk kwetsen.

Ik raak erg geïrriteerd als mensen niet doen wat ik van ze vraag.

Ik kan met heel weinig rondkomen, omdat ik bijna niets nodig heb.

Ik test mensen om te zien of ze me de waarheid vertellen en of hun bedoelingen goed zijn.

Als ik het idee heb dat iemand erop uit is om mij te kwetsen, probeer ik diegene als eerste te kwetsen.

Ik moet altijd de beste zijn bij alles wat ik doe.

Ik heb iemand nodig op wie ik kan terugvallen voor advies over praktische zaken.

Als ik in dagelijkse situaties vertrouw op mijn eigen oordeel, neem ik de verkeerde beslissing.

Ik ben seksueel onaantrekkelijk.

Mensen moeten zich meestal eerst tegenover mij bewijzen, voordat ik hen kan vertrouwen.

Ik heb geen vertrouwen in mijn vermogen om alledaagse problemen op te lossen.

Ik pas er niet bij.

Ik voel me meer kind dan volwassene wat betreft het omgaan met alledaagse verantwoordelijkheden.

Ik mis mensen bij wie ik altijd terecht kan voor emotionele steun.

Ik voel me schuldig als ik andere mensen teleurstel.

Ik ben suf en saai in sociale situaties.

Ik voel steeds meer woede en haat, die ik opkrop.

Ik weet nooit wat ik moet zeggen in gezelschap.

In mijn werk of studie ben ik niet zo intelligent als de meeste mensen.

Ik pieker er veel over of ik het anderen wel genoeg naar de zin maak, zodat ze me niet zullen afwijzen.

Ik doe veel meer moeite dan de meeste anderen om conflicten uit de weg te gaan.

In mijn diepste wezen ben ik te verwerpelijk om mezelf aan anderen bloot te geven.

Ik maak me zorgen dat de mensen die me dierbaar zijn, me in de steek zullen laten.

Ik merk dat ik me vaak aangetrokken voel tot mensen die erg kritisch zijn of me afwijzen.

Ik heb nooit liefde en aandacht gekregen.

Ik begrijp niet hoe iemand van mij kan houden.

Ik heb me bijna nooit aan mijn voornemens kunnen houden.

Ik voel dat ik iemand ben waar niemand van kan houden.

Wat ik te bieden heb, is van meer waarde dan wat andere mensen bieden.

Ik verpest alles wat ik doe, zelfs buiten mijn werk (of opleiding).

Ik denk dat ik het alleen niet aankan.

Het gebeurt vaak dat als ik eenmaal kwaad word, ik mezelf niet in de hand kan houden.

Ik heb andere mensen nodig om me ergens doorheen te slaan.

Uiteindelijk zal ik alleen zijn.

Bijna niets wat ik doe in mijn werk (of studie) haalt het bij wat andere mensen kunnen.

Ik moet de beste zijn in bijna alles wat ik doe; ik accepteer geen tweede plaats.

Ik ben bang aangevallen te worden.

Ik ben me erg bewust van mezelf in gezelschap.

Ik word kwaad als ik er aan denk hoe slecht mensen mij hebben behandeld gedurende mijn leven.

Vaak doe ik impulsief dingen waar ik later spijt van heb.

Andere mensen zijn gewoonlijk niet wat ze lijken te zijn; ze zijn bijna nooit eerlijk.

Ik kan er niet op rekenen dat mensen die me steunen, er regelmatig zullen zijn.

De alledaagse verantwoordelijkheden zijn voor mij veel te zwaar.

Ik ben een goed mens, omdat ik meer rekening houd met anderen dan met mezelf.

Ik voel me alleen en geïsoleerd van andere mensen.

Ik ben iemand die altijd concurreert met anderen.

Ik hoor nergens bij; ik ben een eenling.

Ik heb grote moeite mezelf zover te krijgen dat ik stop met drinken, roken, teveel eten of andere slechte gewoontes.

Ik ben altijd degene die luistert naar de problemen van anderen.

Ik ben vrij wantrouwend over andermans motieven.

Niemand begrijpt me echt.

Ik ben bang dat ik dakloos raak of zwerver word.

Als ik niet toegeef aan de wensen van anderen, pakken ze me op de één of andere manier terug of wijzen ze me af.

Ik heb de neiging te hard van stapel te lopen, ook al weet ik dat dat slecht voor me is.

Niemand van de mensen tot wie ik me aangetrokken voel, zou nog bevriend met me willen zijn, als hij/zij me echt zou kennen.

Mijn oordeel in alledaagse situaties is niet betrouwbaar.

Ik vind het prettiger om een cadeau te geven dan om er een te ontvangen.

Mensen zijn nooit aan mijn emotionele behoeften tegemoet gekomen.

Ik geloof dat anderen beter voor mij kunnen zorgen dan ikzelf.

Als ik een fout maak, verdien ik scherpe kritiek.

Ik ben wezenlijk anders dan anderen.

Het lijkt er op dat de belangrijke mensen in mijn leven altijd weer weggaan.

Een van mijn grootste angsten is dat mijn tekortkomingen aan het licht komen.

Wanneer ik zou doen wat ik wil, vraag ik alleen maar om moeilijkheden.

Ik vind het erg moeilijk om iets aangenaams, wat ik meteen kan krijgen, op te offeren voor een doel dat nog ver weg is.

Als taken moeilijk worden, kan ik het meestal niet opbrengen om ze af te maken.

Ik heb het idee dat mijn ouder(s) zeer gekwetst zijn (of zouden zijn) omdat ik op mijzelf woon (of ga wonen).

Hoe hard ik ook mijn best doe, ik heb niet het gevoel dat ik in staat ben een belangrijk persoon te vinden die respect voor me heeft of het gevoel heeft dat ik de moeite waard ben.

Ik kan mezelf er niet toe zetten dingen te doen die ik vervelend vind, ook al weet ik dat het voor mijn eigen bestwil is.

Ik ben de liefde, de aandacht en het respect van anderen niet waard.

De mensen in mijn omgeving zijn altijd erg onvoorspelbaar geweest; het ene moment zijn ze er voor mij en zijn ze aardig tegen me, het volgende moment zijn ze kwaad, geïrriteerd, agressief, overstuur of hebben ze alleen aandacht voor zichzelf.

Ik ben bijzonder en zou veel van de beperkingen, die voor andere mensen gelden, niet hoeven te accepteren.

Bij de kleinste op- of aanmerking word ik al boos.

Ik word vaak geïrriteerd of boos als ik niet krijg wat ik wil.

In relaties laat ik de ander de baas zijn.

Ik heb niet zoveel talent als de meeste mensen in hun werk.

Er is bijna nooit iemand geweest bij wie ik terecht kon voor advies en emotionele steun.

Op momenten dat ik niet wist wat ik moest doen, was er zelden een sterk persoon die me wijze raad kon geven of me op weg kon helpen.

Ik kan maar niet aan het gevoel ontkomen dat er iets ergs staat te gebeuren.

Ik ben niet in staat geweest me los te maken van mijn ouder(s) zoals anderen van mijn leeftijd dat wel lijken te hebben gedaan.

Ik voel dat de belangrijkste beslissingen in mijn leven niet echt door mijzelf zijn genomen.

Soms ben ik zo bang dat mensen me verlaten, dat ik ze juist wegjaag.

Ik kan er niet tegen dat andere mensen me zeggen wat ik moet doen.

Ik voel me soms volledig een buitenstaander.

Ik maak me zorgen dat de mensen van wie ik houd binnenkort zullen overlijden, ook al is daar medisch gezien geen enkele reden voor.

Ik vind dat ik niet hoef te voldoen aan de normale regels en afspraken.

De meeste mensen kunnen meer dan ik op het gebied van werk en prestaties.

Ik vergelijk hetgeen ik heb bereikt vaak met wat anderen hebben bereikt en vind dat zij veel succesvoller zijn.

Als het me niet lukt een gesteld doel te halen, raak ik gemakkelijk gefrustreerd en geef ik het op.

Ik ben bang dat ik al mijn geld kwijtraak en arm word.

Ik ben bang dat ik een ernstige ziekte onder de leden heb, ook al is er door de dokter niets ernstigs geconstateerd.

Ik vind het heel vervelend als ik beperkt of verhinderd word om te doen wat ik wil.

Op mijn werk ben ik meestal degene die vrijwillig extra taken op zich neemt of extra tijd investeert.

Ik vind het erg moeilijk om te eisen dat mijn rechten worden gerespecteerd en dat er rekening wordt gehouden met mijn gevoelens.

Ik heb het idee dat waardevolle relaties geen stand houden; ik verwacht dat ze aflopen.

Ik heb andere mensen zó hard nodig, dat ik bang ben ze te verliezen.

Mensen die ik waardeer, willen niets met mij te maken hebben vanwege mijn lage sociale positie (bv. Inkomen, niveau van opleiding, baan).

Het ontbreekt mij aan gezond verstand.

Ik probeer mijn uiterste best te doen; ik neem geen genoegen met 'goed genoeg'.

Vaak geef ik toe aan een opwelling of uit ik emoties waardoor ik in moeilijkheden kom of anderen pijn doe.

Als ik morgen zou verdwijnen, zou niemand het merken.

Er zijn in mijn leven maar weinig mensen geweest die echt naar mij luisterden, me begrepen of die oog hadden voor mijn ware behoeften en gevoelens.

Ik moet erg voorzichtig zijn met geld, anders zou ik wel eens zonder kunnen komen te zitten.

Ik kan mijzelf niet zijn of laten zien wat ik echt voel, want dan laten mensen mij in de steek.

Ik voel me zo weerloos zonder mensen die me beschermen, dat ik erg bang ben ze te verliezen.

Mijn ouder(s) zijn vaak zo overbetrokken en opdringerig, dat ik niet mijn eigen leven kan leiden.

Het is voor mijn ouder(s) en mij erg moeilijk om zeer persoonlijke zaken voor onszelf te houden, zonder ons daarover schuldig of verraden te voelen.

De meeste mensen denken alleen aan zichzelf.

Ik voel me in groepen altijd een buitenstaander.

Ik ben totaal onvaardig in bijna alles wat ik doe.

Ik denk dat mensen misbruik van me zullen maken.

Ik voel me constant onder druk staan om te presteren en dingen gedaan te krijgen.

Ik voel me aangetrokken tot partners die zich niet aan mij willen binden.

Ik denk dat er ieder moment een ramp (in de natuur of van criminele, financiële of medische aard) kan gebeuren.

Ik pieker vaak over de slechte dingen die in de wereld gebeuren: criminaliteit, milieuvervuiling, enzovoorts.

Ik kan er maar niet toe komen om routinewerk te doen of vervelende taken af te maken.

Als ik van iemand houd, pik ik bijna alles van hem of haar.

Ik ben van nature slecht en onvolmaakt.

Mijn ouder(s) en ik hebben de neiging om teveel te betrokken te zijn bij elkaars leven en problemen.

Gewoonlijk stel ik mijn eigen behoeften boven die van anderen.

Ik geef meer aan andere mensen dan ik terug krijg.

Andere mensen vinden dat ik teveel doe voor anderen en te weinig voor mijzelf.

Ik geef andere mensen hun zin, omdat ik bang ben voor de gevolgen als ik dat niet zou doen.

Ik ben zo betrokken bij mijn partner of ouder(s), dat ik niet meer weet wie ik zelf ben of wat ik zelf wil.

Het is zeer moeilijk voor mij om enige afstand te houden tot mensen met wie ik een hechte band heb; ik heb moeite onafhankelijk te blijven.

Mensen willen me niet tot hun groep laten behoren.

Ik neem veel voorzorgsmaatregelen om niet ziek te worden of pijn te hebben.

Ik streef ernaar dat bijna alles perfect in orde is.

Geen enkele man of vrouw tot wie ik me aangetrokken voel, zou nog van me kunnen houden, zodra hij of zij mijn tekortkomingen leert kennen.

Ik ben een angstig mens.

Meestal ben ik op mijn hoede voor de verborgen beweegredenen van mensen.

Ik vind het moeilijk om warm en spontaan te zijn.

Ik vind mijzelf in het dagelijks functioneren een afhankelijk persoon.

Ik ben erg streng voor mijzelf en vind het moeilijk om me mijn fouten te vergeven.

Mijn ouder(s) en ik moeten bijna elke dag met elkaar praten, anders voelt één van ons zich schuldig, gekwetst, teleurgesteld of alleen.

Ik heb zelden het gevoel gehad dat ik bijzonder ben voor iemand.

Ik ben alleen gelukkig als anderen om mij heen gelukkig zijn.

Ik moet aan al mijn verantwoordelijkheden voldoen.

Ik voel mij vernederd door mijn fouten en tekortkomingen in mijn werk.

Ik heb altijd anderen keuzes voor me laten maken, dus ik weet werkelijk niet wat ik zelf wil.

Ik ben zo druk met anderen om wie ik geef, dat ik weinig tijd voor mijzelf overhoud.

Ik heb moeite buiten mijn werk nieuwe taken aan te pakken, tenzij iemand mij leiding geeft.

Ik heb moeite een onderscheid te maken tussen mijn eigen ideeën of mening en die van mijn ouder(s) of partner.

Ik kan geen fatsoenlijk gesprek voeren.

Ik heb vaak het gevoel dat ik me moet beschermen tegen andere mensen.

Ik moet mijn emoties en impulsen beheersen, want anders gebeurt er waarschijnlijk iets ergs.

Ik schaam me vaak als ik bij anderen ben, omdat zij veel meer bereikt hebben dan ik.

Ik verveel me erg snel.

Ik moet zoveel doen, dat er bijna geen tijd is om me echt te ontspannen.

Ik ben lichamelijk, emotioneel of seksueel misbruikt door belangrijke mensen in mijn leven.

Ik ben bang anderen ernstig te beschadigen (lichamelijk of emotioneel), als ik de beheersing over mijn boosheid verlies.

Ik moet er meestal perfect uitzien.

Ik onderschrijf de gedachte: "Blijf de baas, anders word je overheerst door anderen".

Mijn gezin was altijd anders dan de gezinnen om ons heen.

Ik ben vaak bang dat ik een hartaanval zal krijgen, ook al zijn er weinig medische redenen om me daar zorgen over te maken.

Ik ben te dik.

Het is slechts een kwestie van tijd voordat iemand me bedriegt.

Over het algemeen was er niemand die mij warmte, geborgenheid en genegenheid gaf.

Ik vind de wereld een gevaarlijke plek.

Ik ben te verlegen om positieve gevoelens aan anderen te tonen (bv. genegenheid tonen, laten merken dat ik om iemand geef).

Mijn relaties hebben te lijden onder het feit dat ik zo hard werk.

Ik heb grote moeite om mensen te vertrouwen.

Ik merk vaak dat ik zo bezig ben met mijn eigen prioriteiten, dat er geen tijd overblijft voor vrienden of familie.

Ik heb vaak het idee dat ik geen privacy heb bij mijn ouder(s) of partner.

Meestal was er niemand die voor me zorgde, dingen met me deelde of die het echt kon schelen wat er met me gebeurde.

Uiteindelijk ben ik meestal degene die de zorg op zich neemt van mensen met wie ik me verbonden voel.

Ik hecht veel belang aan geld of status.

Hoe druk ik het ook heb, ik maak altijd tijd vrij voor anderen.

Ik heb vaak het idee dat ik geen eigen identiteit heb ten opzichte van mijn ouder(s) of partner.

Hoeveel ik ook geef, het is nooit genoeg.

Ik ben bang de controle over mijn gedrag te verliezen.

Ik heb grote moeite een weigering te accepteren als ik iets van andere mensen wil.

Het grootste deel van mijn leven was er niemand die me beter wilde leren kennen en veel tijd met me wilde doorbrengen.

Ik pak mensen terug op kleine dingen in plaats van mijn boosheid te tonen.

Ik merk dat ik me vastklamp aan mensen om wie ik veel geef, omdat ik bang ben dat ze me zullen verlaten.

Mensen vinden mij emotioneel geremd.

Ik geef voorrang aan de behoeften van andere mensen boven die van mijzelf, anders voel ik me schuldig.

Ik heb vaak het gevoel dat ik een angstaanval krijgen.

Ik heb vaak het idee dat ik gek zou kunnen worden.

Als ik doe wat ik wil, voel ik me niet op mijn gemak.

Mensen zeggen vaak tegen mij dat ik altijd wil uitmaken hoe dingen gedaan worden.

Ik houd me zo in de hand, dat andere mensen denken dat ik geen gevoelens heb.

Ik vind het erg moeilijk om anderen te vragen rekening te houden met mijn behoeften.

Bijna niets wat ik doe is echt goed genoeg; het zou altijd beter kunnen.

Ik voel mij niet in staat me alleen te redden in het dagelijks leven.

Ik zet mijzelf zo onder druk om het goed te doen, dat dit ten koste gaat van mijn gezondheid.